Wan Long Mountain

Na een verassend goed ontbijt bleek het tegendeel!

Niet alleen scheen de zon volop en lag er voldoende sneeuw - het ski-gebied had zelfs een echte berg! Direct snowboards gehuurd en 'n skipas gehaald (voor een schijntje). 't Allermooiste is dat niemand hier (nog) kan skieen, dus doordeweeks is de berg zo goed als leeg. We hebben getelt en er waren maximaal 40 man op de berg, in de Chinese verhouding van 20 wintersporters op 20 man personeel.

de jaarlijks terugkerende foto

Er waren iets van zeven of acht liften en de langste afdaling was 2,7 kilometer, en als je ergens maar een dag bent is dat zeker genoeg.

even afstappen

Rare setting voor de wintersport. Voor het authenteke wintersportgevoel was gelukkig vanuit Finland een groot blokhut restaurant ingevlogen - prompt door het personeel voorzien van Taoistische vlaggen wind-klokken en een nep-openhaard. Geen warme chocolodemelk, maar wel goeie warme thee!

boven bij de blokhut

verschrikkelijke sneeuwman Koen bij een buddhistische shrine naast de piste

waar is iedereen?

Toerist in eigen land!

Afgelopen weekend een lang weekend vrij genomen met de broers in town.
Zaterdagochtend pa uitgezwaaid op 't vliegveld, iedereen z'n daypack inpakken en dan via een museum en 'n restaurant naar het treinstation. Met z'n vieren in 1 eersteklas (oh wacht, bestaat officieel niet in communistisch China: soft sleeper) coupee naar de hoofdstad.

lekker de toerist uithangen op Tian'anmen plein

en in de verboden stad

Beijing is *&%^#!!! koud!

's Ochtends vroeg aangekomen, ontbeten en direct naar Tian'anmen Square en de Verboden Stad. De lucht in Beijing is nog slechter dan in Shanghai en momenteel steenkoud, daarom Jaap - die al een tijdje last van z'n longen had - 's middags laten bijslapen in een hotel. Daarna met Shei!a en Koen en ontelbare Chinezen ge-priksleet tussen de draken en de tempels op 'n enorme vijver in de Keizerlijke Tuinen. Daarna op 'n soort ijsfietsen over 't water gecrosst (hoezo hebben we die in NL niet?!).

oud-Hollands priksleeen

in de keizerlijke tuinen

goed idee: ijsfietsen!

Na 't avondeten een via Chinees SMS contact (!) besteld busje op de parkeerplaats ingestapt voorbij De Muur zigzaggend tussen honderden prehistorische vrachtwagens de bergen in richting wintersport hotel. Zonder twijfel een nieuwe Meest Onverantwoordelijke Rit Ooit, vooral toen bleek dat er hier in de bergen dit jaar WEL sneeuw ligt. Geen flauw idee waar we terecht gekomen waren: pikdonker en 'staat niet op de kaart'.

Na aankomst middernachts bekvechten in 't Chinees over de kamerprijs. Sowieso dubieus hotel trouwens, want ze deden er niet aan bedden. Met z'n vieren (incl. zieke Jaap) op de - gelukkig verwarmde - vloer getukt. Bij het slapen gaan hadden we alle verwachtingen voor 't snowboarden al opgegeven.

ah! lekker na zo'n arelaxte autorit van 4 uur in een minibusje:

een nacht in een comfortabel bed!

Work Hard - Play Hard

Het is moeilijk bescheiden te blijven als je in Shanghai woont.
Wij proberen het niet eens en geven ons regelmatig over aan de Sunday Brunch. Ditmaal op nieuwjaars maandag met vader en broers in het kielzog.

Voorlopige conclusie: The Shangri-La is beter dan het Westin, hoewel de acrobaten en operazangers in het Westin 'n hoop goedmaken. Toch is de Sheraton nog steeds een verassend goede keus, ook vanwege de goedkope Champagne free-flow. De Shanghai-La heeft de beste lamsmedallions en oesters, maar de Ritz-Carlton heeft goeie krab en de sushi bij het Westin is niets bijzonders. Shangri-La wint het op desserts met niet alleen vier verschillende chocoladefonteinen, maar ook een banketbakkerij, suikerspinnen en chocolaterie.

De goede voornemens gingen pas na drie uur brunchen in, want in Memphis, USA was het pas om 14:00u nieuwjaar.

Voorlopig even de laatste brunch.

The Real Thing

Als je helemaal naar China komt wil je natuurlijk niet alleen maar dikke grote steden met dikke grote wolkenkrabbers zien. Trouwens, als je hier woont is het ook leuk om zo nu en dan eens het China-zoals-je-je-dat-voorstelt te zien.

De Partij besluit hier wanneer 't vakantie is en dit jaar gaven ze iedereen de eerste drie dagen van 't jaar plotseling vrij! Om dat direct te compenseren moest iedereen het voorafgaande weekend verplicht werken. Compleet logisch allemaal en onbegrijpelijk dat Shei!a's werk er maling aan heeft, want daardoor moesten we zonder Shei!a op stap.

Vanuit Shanghai kun je allerlei bussen nemen naar nabije (anderhalf uur) antieke stadjes. De leukste zijn de 'watertowns' met veel mooie kanaaltjes met sissende sampans en tempels en pagoda's en de hele rataplan. En veel locals die je vanalles willen verkopen, natuurlijk. Gelukkig ging alle aandacht direct naar K o e n met z'n twee meter lijf, blauwe ogen en blonde hoofd.

Ziehier wat plaatjes van de 'Number One Water Town of China'.
Snel nog 's terug komen met Shei!a en dan in de zon!

Trouble in Paradise

Nu, drie weken na de zeebeving bij Taiwan, is de internetkabel naar China nog steeds niet gerepareerd. Damnit.
Foto's uploaden naar blog of foto-album lukt daarom niet, en Skype evenmin.

Even geduld dus - maar straks heel veel interessants in 1 keer.

YEAH BABY

Eindelijk.

M'n werk heeft de Residence Permit geregeld.

(Nou snel een nieuwe baan.)