Art History
Shei!a werkt tegenwoordig zes dagen per week, en ik meestal ook. Des te harder genieten we van zaterdagavond en zondag, zo ook weer afgelopen weekeinde. Eerst op zaterdagavond naar de opera: de Opera van Tokyo speelde Madame Butterfly en op het laatste nippertje zijn de kaartjes goedkoop. Het nieuwste operagebouw in Shanghai, de Oriental Arts Center, staat bij ons om de hoek dus kunnen we - net als in Amsterdam - na de voorstelling zo naar huis wandelen.
Op zondagochtend uitgebreid gebrunched in de zon - het is hier nog steeds zomer - op het dakterras van 'n restaurant waar we al een tijdje naartoe wilden. Daarna een korte wandeling naar het Shanghai Exhibition Center (foto hierboven), waar de eerste internationale high-profile kunstbeurs gehouden werd (eerder deze week werden vrijkaarten afgeleverd voor expats in creatieve beroepen). 
We gingen voor de grap op zoek naar gratis kitchy glamour en leedvermaak (als ze vrijkaarten uitdelen gaat 't vast niet zo lekker met zo'n beurs). Mislukte glamour te over; het terras hierboven was leeg op 't personeel na en een paar Shanghainezen die KFC hadden meegenomen. 
Maar tot onze verassing was er ook een hoop interessants te zien: werk van Roy Lichtenstein, Picasso, Renoir, Matisse, Monet, Andy Warhol - allemaal uitgestald in de hoop die beroemde rijke nieuwe Chinezen te strikken (in China zijn op dit moment 345,000 miljonairs en ieder jaar komt er 15% bij). 
Ook Nederland was van de partij, in de vorm van twee galeries uit Amsterdam met oude meesters: Mesdags, Koekkoeks, Bruegels en Van Ruysdaels. Echt niet te geloven voor hoeveel miljoenen daar te koop hangt - en dat alles zonder suppoosten. De verkopers hadden het er maar druk mee de Chinese bezoekers te vragen 't liefst niet met hun vingers aan de verf te zitten.
Een Nederlandse galeriehoudster bevestigde in een leuk gesprek - moeilijk te zeggen wie er het meest blij was even Nederlands te kunnen spreken - dat de beurs een grote flop was. Ze hadden na ruim een week nog geen doek verkocht; ze vermoedde dat de Chinese kunstliefhebbers nog niet helemaal klaar waren voor dit soort aankopen. Klanten dachten dat er minstens 50% van de helft af kon en vroegen of ze ook een kopie konden krijgen voor een wat vriendelijker prijs. Sommige dachten zelfs dat de verkoopster de doeken zelf geschilderd had.
Maar zo gek is 't niet dat rijke Chinezen niet zoveel op hebben met westerse kunst: dit land is pas net geopend naar de rest van de wereld en de namen, stijlperiodes en stromingen in de westerse kunst betekenen hier nog niets. Nederlandse kunstliefhebbers weten immers ook nauwelijks iets over dynastieën, handschriften en stijlperiodes van oude Chinese meesters...
Op zondagochtend uitgebreid gebrunched in de zon - het is hier nog steeds zomer - op het dakterras van 'n restaurant waar we al een tijdje naartoe wilden. Daarna een korte wandeling naar het Shanghai Exhibition Center (foto hierboven), waar de eerste internationale high-profile kunstbeurs gehouden werd (eerder deze week werden vrijkaarten afgeleverd voor expats in creatieve beroepen). 
We gingen voor de grap op zoek naar gratis kitchy glamour en leedvermaak (als ze vrijkaarten uitdelen gaat 't vast niet zo lekker met zo'n beurs). Mislukte glamour te over; het terras hierboven was leeg op 't personeel na en een paar Shanghainezen die KFC hadden meegenomen. 
Maar tot onze verassing was er ook een hoop interessants te zien: werk van Roy Lichtenstein, Picasso, Renoir, Matisse, Monet, Andy Warhol - allemaal uitgestald in de hoop die beroemde rijke nieuwe Chinezen te strikken (in China zijn op dit moment 345,000 miljonairs en ieder jaar komt er 15% bij). 
Ook Nederland was van de partij, in de vorm van twee galeries uit Amsterdam met oude meesters: Mesdags, Koekkoeks, Bruegels en Van Ruysdaels. Echt niet te geloven voor hoeveel miljoenen daar te koop hangt - en dat alles zonder suppoosten. De verkopers hadden het er maar druk mee de Chinese bezoekers te vragen 't liefst niet met hun vingers aan de verf te zitten.
Een Nederlandse galeriehoudster bevestigde in een leuk gesprek - moeilijk te zeggen wie er het meest blij was even Nederlands te kunnen spreken - dat de beurs een grote flop was. Ze hadden na ruim een week nog geen doek verkocht; ze vermoedde dat de Chinese kunstliefhebbers nog niet helemaal klaar waren voor dit soort aankopen. Klanten dachten dat er minstens 50% van de helft af kon en vroegen of ze ook een kopie konden krijgen voor een wat vriendelijker prijs. Sommige dachten zelfs dat de verkoopster de doeken zelf geschilderd had.
Maar zo gek is 't niet dat rijke Chinezen niet zoveel op hebben met westerse kunst: dit land is pas net geopend naar de rest van de wereld en de namen, stijlperiodes en stromingen in de westerse kunst betekenen hier nog niets. Nederlandse kunstliefhebbers weten immers ook nauwelijks iets over dynastieën, handschriften en stijlperiodes van oude Chinese meesters...
No comments:
Post a Comment